mój link Rodzaje skrzyń biegów
Rodzaje skrzyń biegów
mechaniczne - zmianę przełożeń uzyskuje się za pomocą przekładni zębatych. Są to popularne skrzynie z ręczną dźwignią zmiany biegów. Koła przekładni pozostają w ciągłym zazębieniu. Odpowiednie przełożenie, a zatem i drogę przepływu mocy w przekładni, wybiera się poprzez system synchronizowanych sprzęgieł, sterowany drążkiem zmiany biegów. W starych konstrukcjach skrzyń biegów, które nie były wyposażone w synchronizatory, zmiana biegów była procesem wielostopniowym (tzw. "podwójne wysprzęglanie"):
rozłączenie sprzęgła głównego
zmiana biegu na luz i ponowne wsprzęglenie
międzygaz ? chwilowe podniesienie prędkości obrotowej wału silnika w celu wyrównania prędkości obrotowych kół przekładni
wysprzęglenie i wybór odpowiedniego biegu
wsprzęglenie
Sekwencyjne - rodzaj skrzyń mechanicznych, stosowanych w motocyklach oraz rzadziej w samochodach, w których zmiana przełożenia realizowana jest za pomocą dźwigni, mającej możliwość jednorazowo zmiany tylko o jeden bieg (w górę lub w dół). Po zastosowaniu sterowania za pomocą elektroniki, trafiły również do samochodów.
Hydromechaniczne - zmianę przełożenia uzyskuje się za pośrednictwem zmiany szybkości krążenia cieczy w przekładni hydrokinetycznej i przekładni zębatej, zwykle planetarnej. Są to zazwyczaj automatyczne lub półautomatyczne skrzynie biegów.
Bezstopniowe - przełożenie realizowane jest za pomocą pasa klinowego specjalnej konstrukcji, opasującego dwie pary kół stożkowych, które rozsuwając się, lub zsuwając powodują płynną zmianę przełożenia. Jego wartość w takiej konstrukcji może być dowolna w pewnych granicach. Stosowane głównie w kombajnach oraz nowoczesnych ciągnikach rolniczych, a także w skuterach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Skrzynia_bieg%C3%B3w
W roku 1472 Robert Valturio
W roku 1472 Robert Valturio przedstawił opis maszyny wojennej do której napędu wykorzystywany był wiatr na tej samej zasadzie działania co w wiatrakach2. Również Leonardo da Vinci zajmował się pojazdami napędzanymi bez użycia siły koni3. Zaprojektował zamknięty woź bojowy, który napędzany był siłą mięśni ośmiu osób znajdujących się w środku3. Osoby te miały poruszać dźwignie znajdujące się we wnętrzu pojazdu i za pomocą przekładni korbowej napędzać koła jezdne. Każde koło miało być napędzane własnym mechanizmem, co można porównać do dzisiejszego mechanizmu różnicowego3. W kilku projektach przez siebie stworzonych uwzględnił też napęd grawitacyjny, sprężynowy, jak również za pomocą pary wodnej3. Prototyp tego pojazdu stworzony został w Memmingen w roku 1447, a drugi rok później koło Pirny w Saksoni3. Do czasów dzisiejszych zachował się rysunek wykonany w roku 1558 przez Bertholda Holzschuhera. Wcześniej, bo w roku 1459, pojawiły się jeszcze dwa projekty maszyn napędzanych bez pomocy zwierząt. Jeden z nich zaprojektowany był przez cesarza Niemiec Maksymiliana. Przedstawiał pojazd w kształcie olbrzymiego koła o średnicy 6 metrów, na których osiach zamontowane były siedzenia dla pasażerów. Koła połączone były obręczą, po której chodzący ludzie napędzały maszynę3. W tym samym roku powstał też drugi projekt nieznanego autora. Przedstawiał drewniany bogato zdobiony pojazd. Napędzany był przez idących z boku ludzi za pośrednictwem drągów i przekładni zębatych oraz osoby idące z tyłu, które oprócz tego że napędzali pojazd to dodatkowo sterowali tylnymi kolami3.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_motoryzacji
Temperatura wrzenia płynu
Płyn hamulcowy ? czynnik przenoszący ciśnienie hydrauliczne w układach hamulcowych.
Parametry płynów hamulcowych
Wymagania dotyczące płynów hamulcowych podane są w normach SAE J 1703, FMVSS 116 i ISO 4925.
Temperatura wrzenia płynu
Temperatura wrzenia jest miarą możliwości termicznego obciążenia płynu hamulcowego. To obciążenie może być szczególnie duże w cylinderkach hamulców kół. W temperaturach przekraczających rzeczywistą temperaturę wrzenia dochodzi do wytworzenia pęcherzyków gazu (pary) i wtedy uruchomienie hamulców przestaje być możliwe.
Temperatura wrzenia płynu zawierającego wodę
Podstawowym składnikiem większości płynów hamulcowych jest glikol, który ma własności higroskopijne, tzn. łatwo wchłania wodę. Temperatura wrzenia płynu hamulcowego zawierającego wodę jest znacznie niższa od temperatury wrzenia czystego płynu.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/P%C5%82yn_hamulcowy